Ik heb een missie. En om die te snappen gaan we even terug in de tijd. Als jonge vrouw ontwikkelde ik een eetstoornis, die zich jaren heeft voortgesleept. Met beter en minder betere periodes. Met hier en daar therapie en dan weer een tijdje niet. Totdat ik niet meer kon, ik was op, moe, uitgeput van de strijd. En als je me vraagt waartegen; dat was ik allang uit het zicht verloren, het was een manier van leven geworden. Of eigen van overleven. Uiteindelijk heb ik me op 35-jarige leeftijd laten opnemen. En daar zat ik dus jonge meiden en vrouwen van begin 20 of jonger. We zaten voor hetzelfde doel, maar onze levensfase, interesses en behoeftes waren totaal verschillend. En toen is het zaadje wel gepland. Om specifiek hulp te geven aan niet meer zo jonge vrouwen met een eetstoornis. Om samen de kracht en kwetsbaarheid aan te wenden om weer een betekenisvol leven te hebben met een normale relatie tot eten en gezond lichaamsbeeld.